Helaas begon ons nieuwe jaar met minder goed nieuws. Onze kat Tommie hadden we sinds de dag voor kerst niet meer gezien en begin januari werden we gebeld door de dierenambulance dat zij een kater hadden gevonden die voldeed aan onze beschrijving van Tommie. En ze hadden gelijk … het was Tommie. Je zult begrijpen dat met name voor onze kinderen dit een groot drama was. En al denkend aan Tommie, moest ik ook denken aan de rouwcurve en hoe herkenbaar de fases van deze curve zijn.
Ontkenning
De fases zijn niet voor iedereen in dezelfde volgorde, maar beginnen vaak wel met de ‘ontkenning’. In ons geval was onze kat al bijna twee weken weg. Natuurlijk hebben wij ook wel gedacht dat hij niet meer zou leven, maar je houdt hoop. En ook als de dierenambulance belt met het nieuws, willen we toch graag foto’s zien omdat we nog steeds willen ontkennen dat Tommie niet meer in leven is.
Woede
En natuurlijk komt de ‘woede’ ook om de hoek kijken. In ons geval op degene die onze kat heeft aangereden, maar ook op de kat zelf. Waarom kwam hij niet gewoon thuis?!
Marchanderen
In deze fase probeert men controle te krijgen over wat er is gebeurd. De had-ik-maars horen hier bij. Als we nu weten wat we anders hadden ‘moeten’ doen, dan kunnen we dat zeker de volgende keer doen, zodat het dan niet nogmaals gebeurt. In die zin geeft spijt, of had-ik-maar, een gevoel van controle terug. In onze situatie hebben we vaak gedacht: hadden we maar wat verder gezocht. Wat als we de dag daarvoor toch wel waren gaan wandelen, misschien hadden we hem dan gezien en was het ongeluk niet gebeurd.
Depressie
In deze fase komt het verdriet om de hoek kijken. Wanneer men de realiteit begint te accepteren komen gevoelens van verdriet, spijt, angst en onzekerheid naar boven.
Aanvaarding
Als iemand voldoende tijd en misschien ook enige hulp heeft gehad om door de genoemde fasen te gaan, begint men de realiteit te accepteren. Er komt berusting en men kan loslaten. Loslaten is niet hetzelfde als vergeten. Het is het verlies een plaats geven in het leven en verder gaan.
Ik beschrijf de rouwcurve in dit geval met het verlies van onze kat als voorbeeld. Maar verlies is er in veel vormen. Hierbij denken wij vaak aan het afscheid nemen van een dierbare. Maar ook het afscheid nemen van een huwelijk of bij een samenwerkingsverband. Maar misschien ook van een bedrijf die je van de grond hebt opgebouwd of een woning waar je jarenlang hebt gewoond. Iedereen ervaart het anders, maar zal wel dezelfde stappen doorlopen. Het kan rust geven te weten welke stappen dat zijn. Dat geeft herkenning omdat je weet welke fases je hebt doorlopen en het geeft inzicht in welke fases nog komen. Welk verlies je ook mee maakt, ik wens je veel sterkte.